ای بی وفا نگار عطر رقیب می اوری 

وز بهر دل شکسته باز درد قریب می اوری 

خنده و عشرت تو با دگری بود ولی 

در مجلس ختم دلم باز خطیب می اوری 

مرا به خیال بیماری و رنج و درد

هر شب زچه رو پای صلیب می اوری 

دلم به کویر مینشانی و برای او 

از چاه زلال کدام عشوه نصیب می اوری ؟

در خلوت اغوش او می ارمی به مهر

وانگه برای موعظه ام خطیب می اوری 

رنجور نمودی عماد و غمش کرده ای فزون 

دردا برای دل ریشش طبیب می اوری .